Gente ( poco) corriente
Mikel Casal
Nico nos presenta a la gente de su barrio, los personajes cotidianos con los que se cruza todos los días: Daniela, una enamorada de los gatos; Sara, la librera; Mike, un loco del surf… A primera vista, todos parecen muy normales, muy corrientes, pero si uno profundiza un poco, si uno sabe mirarlos con ojos nuevos, las personas adquieren un valor especial que los hace irrepetibles. Un libro de una ternura y de una inteligencia que no pasarán desapercibidos para nadie. Un libro en el que la diversidad, la tolerancia y el amor al prójimo se viven con toda naturalidad. Y con una sonrisa.
+ 5 urte (gorria)
Frankitxoren maskota berria
Alaine Agirre -Xabier Mendiguren
Bost lagun dira Munstroen Eskolako ikasleak: Hagintxo, Mamutxo, Sorgintxo, Frankitxo eta Neskaotso. Eta haien irakaslea Andereño Herminia. Guztien bizitzak eta komeriak ezagutu ahalko dituzu orain Munstro Txikien istorioak irakurriz. Sorgintxok arazo bat dauka. Sorgin batengan espero denaren kontra, ez da gaiztoa, ez maltzurra, ez ankerra. Hori dela-eta, behar bezain okerra izan dadin saiatuko dira bai eskolan, bai eskolatik kanpo, baina sorgin traketsa izaten jarraituko du, sentibera eta maitagarria; hala ere, txarretan txarrena da gixajoki bat egingo duela laguna…
+8 urte (berdea)
Lehenengo musuaren zain
Antton Kazabon
Aimar bizi den etxe-blokea bizi-bizia da. Bizilagun gutxi izan arren, beti daukate saltsaren bat. Aimar askotan arduratzen da Maria eta Junkal alabaren katua zaintzeaz, eta ordainetan, gainera, azken boladan, diru pixka bat ere ematen diote. Gazte koadrila bat ere bizi da bertan, musika toperaino jarrita, bizilagunak batzuetan aztoratzen dituztenak. Jaione eta Leire bikote dira, eta aurki ekarriko dute umetxo bat Txinatik. Mikel eta Argiñe neba-arrebak ere Aimarren egunerokoan oso presente daude, Mikelek askotan burla egiten diolako, eta Aimarren amak Argiñe begi onez ikusten ez duelako. Edozein modutan, Aimarrek, azken boladan, bizilagun batekiko interes berezia du: Uxue. Eta beregana hurbiltzeko, Emilio katua oso lagungarri izango zaio.
+ 8 urte (berdea)
Atzerrian
Nerea Balda
Bizitzan, batzuetan gertatzen da: aldi luze batez, denbora asko eskaintzen diozu zerbaiti; amets bati, lan bati, harreman bati... Baina, halako batean, motibazio hori desagertzen denean, lortu delako edo desagertu delako, gerta daiteke —eta gertatu ohi da— pertsona «noraezean» geratzea. Puntu horretan dago Nerea Baldaren (Irurtzun, Nafarroa, 1975) estreinako nobelako protagonista, Londresen bizi den emakume euskaldun bat. Eta hortik izenburua: Atzerrian.
Las batallas silenciadas
Nieves Muñoz
Verdun, 1916. Cuando estalla la Gran Guerra, Irene Curie toma una decisión: la de estar lo más cerca posible del frente. Convencida de que ayudará a salvar muchas vidas, gastará hasta su último aliento en enseñar radiología a los cirujanos en los hospitales de campaña mediante aparatos portátiles ideados por ella y su madre, Marie Curie.
Jamaikako neska
Joxe Mari Iturralde
Dafne Zorregieta Rondaall, horixe da ene izena, aita euskaldun erbesteratu baten alaba naiz eta Mexikon finkaturiko familia daukan holandar ama batena. Hortxe ezagutu zuten elkar nire gurasoek, Cuernavacan, amak garai abenturazale, hippy eta ero samarra izan zuenean eta aitak leku guztietatik ihes egiteko joera hartu zuen hartan, horixe izan baitzen eta baita munduan barrena ibiltzeko daukan joera, bere ezaugarri nagusietakoa, batetik bestera mugituz alde egitekoa, alegia.
Desaparecida en Siboney
Rosario Raro
En 1875, Mauricio Sargal, un millonario antillano retornado a España, libertino y bon vivant, se ve obligado a regresar a Cuba cuando le comunican que su hermana Dulce ha desaparecido de su hacienda en Siboney. Para saber de ella tendrá que enfrentarse a su cuñado, Bartolomé Gormaz, quien fuera prófugo de la justicia y que, con el olvido de cualquier escrúpulo, ha conseguido reunir una de las mayores fortunas de todos los territorios españoles, peninsulares y de ultramar.
Cuando dejamos de ser niños
Lorenzo Marone
Mimì, doce años, gafas, labia de sabelotodo y obsesión por los cómics, los astronautas y Karate Kid, vive en un edificio de un barrio popular de Nápoles, donde su padre trabaja de portero.
Se pasa el día en la calle, junto a su mejor amigo Sasà, un golfillo, o en el apartamento de un dormitorio que comparte con sus padres, su hermana adolescente y sus abuelos.
En 1985, el año en que todo cambia, Mimì está practicando la transmisión del pensamiento, urde planes para poder comprarse un disfraz de Spiderman, y busca el modo de romper el hielo con la guapísima Viola, convenciéndola para llevar comida a Morla, la tortuga que vive en la gran terraza del último piso.
Derbia
Joan Mari Irigoien
Umorezko eleberri bat idatzi du Joan Mari Irigoienek, futbolaren munduan girotua. Protagonistak, baina, ez dira futbolari eta entrenatzaileak, baizik eta futbolzaleak: Realaren aldeko bikote bat eta Athleticen aldeko beste bat, hiri eta plaza berean bizi direnak baina elkarri bizkar emanda eta muzin eginda, zein baino zein itsuago eta sutsuago. Abiapuntu horrekin, kontakizun jostalari bat eraiki du egileak, gai serioei eta asmo transzendenteei ihes egiten dien satira lotsagabe bat, gure gizarte honetako joera makur batzuk irrigarri utzi eta irakurleari barre eta algara eginarazi nahi dizkiona. Gonbidatuta zaude, beraz, kexak eta penak alde batera utzita, kontakizun ganberro hau dastatzera. On egin!
Hezurren erretura
Miren Agur Meabe
Izenburua be ondo aukeratuta dago, Hezurren erretura. Hazurren zentzun metaforikoa bilatu dau Miren Agur Meabek: Bizitzearen pisuen sinbolo dira, amesak, ardurak, pasadizoak eta gomutak. Erreturea, ostera, hazur horreek lehengai legez erabiltea da, eraldatzea. Pertsonaia bera eraldatzen doa, Meabe eraldatu dan legez, orain dala sei urte liburua idazten hasi zanetik gaur arte.